Page 3 - Albert Niemeyer een leven in de kunst
P. 3

the·art·of·living 79 

Tastbare emoties gevat in kleurrijke abstractie  
Albert Niemeyer: een leven in de kunst 

Te gast zijn in het atelier van een kunstenaar is altijd fasci­ 
nerend. Dit geldt ook voor het atelier annex woonhuis van  
Albert  Niemeyer  in  Helmond.  De  grote,  lichte  ruimte  is  
voorzien van alle noodzakelijke attributen. Een grote werk­ 
tafel  met  daarop  een  verzameling  potten  met  kwasten  en  
tubes  met  acrylverf,  papieren,  knipsels,  doeken,  een  enkel  
palet. Even verderop een uitgebreide verzameling van zijn  
antieke lijsten die de laatste jaren zo nadrukkelijk onderdeel  
uitmaken van zijn werk. Werkend in zijn atelier, omgeven  
door  zijn  creaties,  notities,  boeken,  schildersattributen  en  
begeleid door muziek uit een indrukwekkende cd­collectie, 
heeft  Niemeyer  een  hoog  gekoesterde  vrijheid  tot  creëren  
voor zichzelf weten te bewerkstelligen. Is het niet deze omge­ 
ving en het werk van Niemeyer, dan is het de kunstenaar zelf  
en zijn vrouw Ingrid wel die je direct op je gemak doen voelen.  
Niemeyer is een rustige en sympathieke man die een prettige 
nonchalance over zich heeft. We nemen plaats aan de keuken­
tafel om terug te blikken op een carrière die al dertig jaar in  
het teken staat van de muze.
Eigen weg
Autodidact  Albert  Niemeyer  (Breda  1951)  komt  uit  een  
kunstminnend gezin. “Ik werd op jonge leeftijd al meegeno­
men naar musea”, vertelt Niemeyer. “In het begin gebeurde  
dat ­ zoals waarschijnlijk bij ieder kind ­ niet op vrijwillige  
basis. Maar je wordt ouder, gaat eigen keuzes maken en plots 
bleef  ik  letterlijk  en  iguurlijk  stilstaan  bij  schilderijen  die  
een onuitwisbare indruk op me maakten.” Niemeyer doelt  
op werk van de groten der aarde zoals Van Gogh, Dali, Appel  
en met name Picasso en Chagall. “De vrijheid die zij namen 
om het leven in al haar facetten op zo’n eigenzinnige manier  

in hun werk vorm te geven, veranderde ook mijn leven voor­
goed.” Tekenen deed Niemeyer al van jongsafaan. “Vanuit  
de fascinatie dat je op papier zaken tot leven kunt roepen.” 
Ook de roeping tot  kunst voelde hij al op jonge leeftijd. 
Tegelijkertijd besefte Niemeyer dat hij daaraan pas toe kon  
geven wanneer de tijd er rijp voor zou zijn. Na voltooiing  
van  zijn  opleiding  aan  de  graische  school  in  Eindhoven,  
waar hij zich specialiseerde in lithograisch tekenen, werkte  
hij  gedurende  zeven  jaar  in  verschillende  dierentuinen. 
Onder  andere  bij  Ouwehands  Dierenpark  in  Rhenen. 
 Terwijl  generatiegenoten  aan  academies  studeerden  en  de 
vertrouwde  weg  gingen  van  opleiding­atelier­exposities,  
 verzorgde hij in die jaren dieren. Hij verzorgde ze niet alleen,  
hij  observeerde  ze,  bestudeerde  hun  standen,  misstanden, 
rijkdom aan kleur, vormen en schilderde ze in alle oprecht­ 
heid.  Aanvankelijk  met  fotograische  precisie.  Langzamer­
hand  ging  hij  vrijer  werken,  in  een  trant  die  associaties  
oproept  met  het  werk  van  sommige  Cobra­schilders.  Die  
 associaties  worden  niet  alleen  opgewekt  door  overeen­ 
komsten  in  de  werkwijze,  maar  ook  door  de  thematiek.  
“Dieren hebben mijn hele leven beïnvloed”, zegt Niemeyer. 
“En  nog  steeds  zijn  dieren  een  terugkerend  onderwerp  in  
mijn werk.” Over zijn abstractie merkt hij op: “Het leven is 
niet tastbaar, daarentegen is kunst dat wel. Abstracte kunst 
bestaat niet. Iedere veeg of vlek heeft haar of zijn realiteit, 
van  daaruit  schilder  ik.  Een  sterk  fysieke  aangelegenheid. 
Wanneer ik een lijn zet, voel ik waar die vandaan komt. Ik  
maak  vormen,  dingen,  dieren,  mensen  en  planten  door 
 middel  van  driftige  of  tedere  gebaren:  ik  schilder  mijn  
abstracte beelden tot realiteit.”  

Albert Niemeyer timmert al dertig jaar op een geheel eigen wijze succesvol aan de weg   
in  de  Nederlandse  kunstwereld.  Kenmerkend  voor  de  bijna  on-Nederlandse  kunst  van  
Niemeyer is dat deze dieper gaat dan wat in eerste instantie door de toeschouwer waar- 
genomen  wordt.  Hoewel  hij  de  afgelopen  jaren  werkte  aan  de  hand  van  verschillende  
kenmerkende  thema’s  is  de  gemene  deler  in  zijn  oeuvre:  kwalitatieve  tijdloosheid.  “Mijn 
werk gaat terug in het verleden door het gebruik van oude materialen en het gaat over het  
heden heen, aan het heden voorbij, door de manier waarop mijn werkwijze teder is, intens,  
brutaal, kwetsbaar.”
   1   2   3   4   5   6   7   8